Cztery dni po podpisaniu rozejmu w Compiegne: 17-letni Bronisław Bartyński opuścił Strzyżów i razem z oddziałem pod dowództwem hrabiego Władysława Michałowskiego wyruszył w kierunku Krakowa, by zasilić szeregi armii. Początkowo służył w 2. Pułku Artylerii Polowej, w latach dwudziestych doczekał się awansu – został oficerem 64 Pułku Piechoty w Grudziądzu. Został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza – najpierw służył w szeregach batalionu „Osowiec” i „Łużki”, a w marcu 1939 roku był już dowódcą batalionu „Delatyn”.

Po agresji Związku Radzieckiego na Polskę został aresztowany i trafił do Starobielska. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i został pogrzebany w Piatichatkach. W 2007 roku mianowano go pośmiertnie na stopień majora, a dwa lata później w Lutowiskach zasadzono Dąb Pamięci honorujący Bronisława Bartyńskiego.