Urodzony w Rzeszowie Jan Stefan Kotowicz pseudonim „Twardy” był absolwentem Pierwszego Gimnazjum i działał też w Związku Strzeleckim. Oficerskie szlify zdobył jako żołnierz Pierwszego Pułku Piechoty legionów. Walczył między innymi w bitwie pod Borzechowem, a pod Krzywopłotami został ciężko ranny.

W 1918 roku był jednym z organizatorów Pułku Ziemi Rzeszowskiej – późniejszego 17. Pułku Piechoty. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a w latach dwudziestych służył w: Lidzie, Grodnie i Brodnicy, dowodził miedzy innymi 6. Pułkiem Strzelców Podhalańskich w Samborze. W 1938 roku został dowódcą Podkarpackiej Brygady Obrony Narodowej w Przemyślu. Na czele 3. Brygady Górskiej walczył w kampanii wrześniowej. Przedostał się na Węgry… gdzie był internowany w obozach w Györ i w Egerze. Po ucieczce wrócił do kraju i w Warszawie włączył się do konspiracji. Był Inspektorem w Komendzie Głównej Armii Krajowej. W 1944 r. został dowódcą 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, którą dowodził w czasie operacji „Burza” na Lubelszczyźnie. Posługiwał się nazwiskiem Jan Stefański. Aresztowany 29 listopada 1944 r. został skazany na 10 lat więzienia i 5 lat utraty praw publicznych, wyszedł na wolność dzięki amnestii po 11 miesiącach. Odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych zmarł 15 października 1963 r. w Rzeszowie. Został pochowany na cmentarzu Pobitno.