Na Podkarpaciu rosną trzy gatunki lepiężnika: biały, wyłysiały i różowy. Wiosną wykształcają egzotycznie wyglądające kwiatostany, a latem ogromne liście o średnicy dochodzącej nawet do metra. Wyciągi z tych roślin stosowano jako lek na migreny i alergie. Lepiężnika różowego w średniowieczu używano do leczenia epilepsji i dżumy.

W miejscach podmokłych i zacienionych rośnie śledziennica skrętolistna. Ma płaskie żółte kwiaty, które nie mają płatków korony. Nazwano ją tak, bo jej ziela używano do leczenia śledziony. Była podobno stosowana także jako lek na białaczkę.

Niezwykłą rośliną jest łuskiewnik różowy. Nie zawiera chlorofilu i pasożytuje na korzeniach leszczyny, olszy i buka. Widoczne wiosną pędy nadziemne, to tylko niewielki fragment łuskiewnika. Pod ziemią ukrywa się ogromne kłącze, które może zajmować nawet kilkanaście metrów kwadratowych. Łuskiewnik stosowano jako środek przeciwzapalny, przeciwbólowy i przeciwpadaczkowy. Specyfiki z łuskiewnika, śledziennicy czy też lepiężników wykorzystywane są także dzisiaj. Ich użycie wymaga konsultacji ze specjalistą, bo obok leczniczych rośliny te zawierają również substancje szkodliwe.